
Binnen één jaar van spelen bij de O18 naar je debuut maken voor het eerste elftal. Voor veel spelers klinkt het als een droom, maar voor Tijn Joosten en Yousri el Anbri werd dit werkelijkheid in 2024. De achttienjarige centrumverdedigers wisten hun kansen na blessureleed binnen VVV-Venlo met beide handen aan te pakken.
Voor El Anbri was het seizoen 2023-2024 zijn eerste seizoen in de jeugdopleiding van VVV. “Ik kwam net van een amateurclub af en ik wilde aan het begin van het seizoen zo snel mogelijk een basisplaats veroveren bij de O18.” Voor Joosten was dit zijn tweede seizoen in de jeugdopleiding van de Koelclub. “Aan het begin van het jaar was ik aanvoerder van de O18 en was mijn doel vooral om mee te draaien bij de O21.” Na een tweede seizoenshelft waarin de O18 van VVV tweede werd, mochten El Anbri en Joosten al een aantal keer meedoen met de O21. “Aan het eind van het seizoen gingen we een paar wedstrijden meespelen met de O21. Die ervaringen waren erg leerzaam,” vertelt Joosten. “De O21 speelde op dat moment in de derde divisie. Dan speel je dus ook tegen betere en oudere tegenstanders. Fysiek en mentaal was het aanpoten, maar daar leer je veel van,” vult El Anbri aan.
Overstap naar de O21
Na de zomer van 2024 mocht El Anbri definitief een lichting opschuiven. “Ik sloot aan bij de O21 toen ze in de vierde divisie uitkwamen. We hadden als doelstelling om kampioen te worden, want VVV hoort niet thuis op dat niveau.” Joosten bewandelde na de zomer een andere route naar de beloftes van VVV. “Ik begon zelf bij de O19. Mijn doel was om na de zomer aan te haken bij de O21. Na drie weken begon ik mee te trainen bij de O21 en kwam ik vast bij het team.” Het Venlose belofteteam begon het seizoen sterk. “We waren met de beker erbij negen wedstrijden ongeslagen. Hierdoor stonden we acht punten los aan kop. Je verpest het dan voor jezelf door onnodig puntenverlies te leiden tegen Hercules, Excelsior Maassluis en Fortuna Sittard,” vertelt Joosten. Door dit puntenverlies moest de O21 uit Venlo in de najaarscompetitie uiteindelijk genoegen nemen met een tweede plek.